07-03-2017 ELITE/BELOFTEN |

Vrijdag 24 februari was het dan zover. We gingen met een gedeelte van de ploeg naar Mallorca. Aangekomen werden we opgehaald door Martijn, die daar al een weekje in zonnige omstandigheden vertoefde. Ironisch genoeg kwamen we in de regen aan. Na te hebben gegeten bij een lokale bar besloten we al snel de benen rust te geven en vroeg op bed te gaan liggen.

De volgende ochtend werd er meteen druk vergaderd waar de route ons naartoe zou voeren. De sprinters wilde een vlak rondje doen, de renners die graag tegen een berg op rijden rijden kwamen niets voor niets naar Mallorca en wilde dus graag ook een berg nemen. Uiteindelijk werd het een combinatie van die twee en stond er op het laatste een mooie heuvel te wachten waar de top 5 km later lag. Hier zouden de bergpunten nog niet verdeeld worden dus niet iedereen liet in zijn kaarten kijken. Een dikke vier uur en 127 km later kwamen we thuis. Aankomen en gedoucht werd er besloten de volgende dag een sprinttraining van te maken. Het zou 3 tegen 3 gaan worden en de plannen werden al snel gesmeed.

Vroeg vertrokken doemde al snel een goede, rustige weg op om de eerste sprint te doen. Het plaatsnaambordje van het mooie Mallorcaanse dorp Santa Eugenia zou dienen als eindstreep. De groep Bram-Kaj-Luuk- Martijn zou de eerste sprint winnen, echter wist Martijn waar dit plaatsnaambordje precies stond en was er al snel een smoes gevonden door de tegenstanders waarom ze hadden verloren. Gelukkig voor het groepsgevoel werd het 2-2 en kon de vrede bewaard worden in huize Bergklimmers.

De volgende dag was er geen wolkje aan de horizon te zien en konden al snel de been- en armwarmers uitgedaan worden. Dit kon overigens elke dag gedaan worden en zo hadden we voor het thuisfront een alibi dat we echt in de zon habben getraind. Afijn, het was lekker weer en we maakten er een lange dag van. Cap Formentor is een soort van must-have. Kleine kanttekening is wel dat dit mooie stukje Mallorca precies aan de andere kant van het eiland ligt en we hiermee 180 km later thuis kwamen. Een deel had nog de puf om de 200 vol te maken; toch een mooie mijlpaal!

De dag erna zou een rustige rit worden van maximaal 1,5 uur. Een rit die aangevoerd werd door Dylan en hij bewees over een goed geheugen te beschikken. Hij wist het kerkje ten noorden van Palma te vinden zo te vinden! Op de terugweg zouden we een mooi terras opzoeken, maar het ene naar het andere strandtentje werd overgeslagen, uiteindelijk zijn we bij de “Wurstkoning” maar een hamburgertje of 1-meter- lange- braatworst gaan eten. Ook goed. We hadden immers nog genoeg brandstof nodig voor de volgende trainingsdagen. We ging niet al te laat naar bed in, de dag erna zou het de koninginnenrit gaan worden en zou de bergtrui verdeeld worden.

Vroeg en met veel zin zijn we vertrokken voor een lange dag naar uiteindelijk Sa Calobra. Eerst nog een korte opwarmer naar de eerste klim. Het leek op deze klim wel een oven. Na wat vals plat omlaag en omhoog, oke volgens sommige écht klimmen en dalen, kwamen we aan bij Sa Calobra. Dé berg van het eiland, daar moest iedereen wel met de billen bloot. Iedereen heeft op deze berg, die 10 km lang is en met 7 % gemiddeld stijl zat is, zijn uiterste best gedaan. Hierna hebben we nog Coll de Sollér moeten doen. Een flinke berg die normaal goed te doen is, maar na 120 km dit beduidend minder soepel ging. Conclusie van de dag is dat we elkaar erdoorheen hebben gesleept en Martijn de Bergprijs mee naar huis mocht nemen. Een prijs die waarschijnlijk niet door alle buurtbewoners even goed gewaardeerd werd, de auto’s waren voorzien van een champagne-douche, maar soit we hadden dan ook een goede prestatie geleverd.

De laatste dag zou een dag worden van duur, duur en ..duur. Gewoon lekker uren maken. Uiteindelijk reden we nog de San Salvador op. Een van de bergen waar je vanaf één weg op kunt met bovenop een mooie kerkje. Uiteindelijk stond er toch een mooie 130 km op de teller. S’avonds stond er nog wat vermaak op het programma, iets dat niet iedereen zich even goed kan herinneren ben ik bang.

Ondanks dat sommige wat fysieke ongemakken kende (ja, we weten nu wel dat je k*nt open ligt) kunnen we terugkijken op een intensieve maar vooral gezellige trainingsweek waar we zeker de vruchten van gaan plukken aankomend seizoen!

Eliterenner Martijn van Merode